Lyrics:

Es de klanke van de aovendklok
weer juub'lend es muziek,
euver ôs Limburgs lendje goan,
dan veule veer ôs riek.
En doôr de oavendzôn besjtroald,
kniele keenjer veur 't kruus,
dat-ste allein in Limburg nog,
langs eed're zandjweg zuus:
Wie sjoên ôs Limburg is,
begrip toch neemes,
allein de zuuderling,
dae Limburg leèf is,
want doôr de jaore heen
blif Limburg ónbetwis
't stöksjke Nederland,
dat 'r sjoênste-n-is.

Es ein zilv'rig lintje-n-is de Maas,
doôr berg en bosj ómzuimp,
woô eed're zuuderling dae in
de vraemde-n-is van druimp.
Want vèlt 't laave sóms nest mèt
en zeuks-ste nog get gelök,
blief aeven in gedachte sjtoan
en dink aan Limburg trök:
Wie sjoên ôs Limburg is,
begrip toch neemes,
alleen de zuuderling,
dae Limburg leèf is,
want doôr de jaore heen
blif Limburg ónbetwis
't stöksjke Nederland,
dat 't sjoênste-n-is.