Regnet faller ned
Som tårer av et sorgfylt år
Uhelbredelige sår
Som i en tidløs klagesang
Dveler endeløse savn
Og du som drev så langt av sted
I søken etter sjelefred
For kun mørket kan bestå
Hvor alt det vakte må forgå
Du som bærer verdens byrder
På dine sorgtunge skuldrer
På ferden mot ditt endelikt
Har du lidd for mange svik
Og i ditt innelåste sinn
Slipper andre aldri inn
Snøen laver ned
All livets varme dro av sted
Fortapt i evighet
Som i en livløs skygge dans
Har livet tapt sin glans
Og ved tapet av din tro
Så brant din siste bro
For kun mørket kan bestå
Hvor alt det vakte må forgå
Du som bærer verdens byrder
På dine sorgtunge skuldrer
På ferden mot ditt endelikt
Har du lidd for mange svik
Og i ditt innelåste sinn
Slipper andre aldri inn
(«Lamentas lo que una vez fue&
Ahora que todo las perdido.
Arropado por un frío y oscuro abrazo;
Alimentado por la soledad, vives lamentando la perdida.»)
For kun mørket kan bestå
Hvor alt det vakte må forgå
Du som bærer verdens byrder
På dine sorgtunge skuldrer
På ferden mot ditt endelikt
Har du lidd for mange svik
Og i ditt innelåste sinn
Slipper andre aldri inn
For kun mørket kan bestå
Hvor alt det vakte må forgå
Du som bærer verdens byrder
På dine sorgtunge skuldrer
På ferden mot ditt endelikt
Har du lidd for mange svik
Og i ditt innelåste sinn
Slipper andre aldri inn
(«Y cuando la oscuridad cubre tus horas;
Puedes sentir como se desvanece la última esperanza.
En un anhelo por descansar en un lugar diferente;
De donde viste el último puente arder&»)