Candan Erçetin:
Bu _ehir insana tuzak kuruyor
Bu _ehir insan1 uzak k1l1yor
Bu _ehir insan1 hayli yoruyor
Bu _ehir insan1 hep kand1r1yor(x2)
Ceza:
Senin için yaz1lm1_ her _iir
Bu bedenin olsa ke_ke
Bak bir ömrü vereceim i_te bu _ehir benim
Bir demir atm1_ ki gönlüm
Yosun tutmu_ limanda kalm1_ topra1nda servetim var
An1lar1m çocukluum ve geleceim
Balam1_ elimi kolumu ne kadar uzaa gitsem de kopamad1m
Ne kadar yak1nsam ona Ben o kadar uza1m
Ondan her taraf tuzak her bir yer yalan
Tutulmam1_ ki hiç birsöz hep yalan dolan var
Candan Erçetin:
Bu _ehir insana tuzak kuruyor
Bu _ehir insan1 uzak k1l1yor
Bu _ehir insan1 hayli yoruyor
Bu _ehir insan1 hep kand1r1yor(x2)
Ceza:
Gel bu _ehrin havas1 böyle kals1n
Aynalar yalanc1d1r
Bu _ehrin dört bir yan1nda ayna var
Al1ml1d1r kand1r1r ki anlamazs1n
Verilen sözler unutulur
Belki yar1na umut olur
Fakat bu _ehir unutturur
Bazen hat1rlat1r ve alat1r güldürür
Birgün ya_arken birgün öldürür
Bir türküdür bu duyduun senin için
Dikenli gül ve ya_anacak bir gündün
Bu _ehirde dodum bu _ehirde söndüm
Candan Erçetin:
Gel biz _ehrin havas1na hiç uymayal1m
Birbirimize verdiimiz sözlerin hepsini tutal1m
Birde _ehirli türkü tutturup kar_1l1kl1 seninle
^ehre inat dert üstüne dert koymayal1m, ayr1lmayal1m
Ceza:
Gönül bir balanm1_ ki sorma
Her güne_li gün ve her y1ld1zl1 geceyi özler o da bizim gibi
Karde_iz biz sanki yamuruyla 1slanan
Aaç gibi kökünden bal1 kopmaz özümdür o bilinmez
Sözüm var and içilmi_ bir günde dört mevsimmi_
Bu _ehir benim mi bu _ehir bizimmi_ anla
Pes etmedik umutla yürüdük i_te hergün ayn1 yolda
B1rakmam, terk etmem, ben gitmem bu _ehirden
Candan Erçetin:
Bu _ehir insana tuzak kuruyor
Bu _ehir insan1 uzak k1l1yor
Bu _ehir insan1 hayli yoruyor
Bu _ehir insan1 hep kand1r1yor
Bu _ehir insana tuzak kuruyor
Ceza:
Gel bu _ehrin havas1 böyle kals1n tuzakla dolmu_ her yer yorulmu_ tüm bedenler acep neden