Hazan yapraklarý birikir kalbimde; söyleyemem hüznümü buruþmuþ gölgelerine. Tükenir ödünç aldýðým vakitler birer birer, taþýyamam kendimi artýk kömür eden özleminde. Dokunuþlarým yarým kaldý; gülemem artýk bana uzak duran yüzünde. Dayanýr mý bu ömür acýtan yalnýzlýða, baþedemem dünyayla sen gelmeyince. Son bir haykýrýþtýr boþluklarda uzayan; bilmem ki var mýdýr çaresi yakarýþlarýmýn. Ne de masum dururdu dünya, sevdalým yanýmda olunca. Gönül aþka batarmýþ meðer, hayat sessiz kalýnca. Hazan yapraklarý birikir kalbimde; söyleyemem hüznümü buruþmuþ gülüþlerine. Tükenir ödünç aldýðým vakitler birer birer, taþýyamam kendimi yaralayan sözlerinde...