Caddeden sokaklara doðru sesler elendi Pencereler kapandý kapýlar sürmelendi Bir kömür dumanýyla tütsülendi akþamlar Gurbete düþmüþlerin baþýna düþtü damlar
Yuvamý çiçekledim sen bir meleksin diye Yollarýný bekledim görüneceksin diye Senin için kandiller tutuþtu kendisinden Resmine sürme çektim kandillerin isinden
Saksýda incilendi yapraklar senin için Söylendi gelmez diye uzaklar senin için
Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle Saatler son gecemin geçti cenazesiyle Nihayet ben aðlarken topraðýn yüzü güldü Sokaklardan caddeye doðru sesler dökü (Faruk Nafiz Çamlýbel' in anýsýna)