Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar Kapanýrdý daha gün batmadan kapýlar Bu afyon ruhu gibi baygýn mahalleden Hayalimde tek çizgi bir sen kalmýþsýn sen! Hülyasýndaki geniþ aydýnlýða gülen Gözlerin , diþlerin ve akpak gerdanýnla Ne güzel komþumuzdun sen fahriye abla
Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi Sarmaþýklarla balkonu örtük bir evdi Güneþin batmasýna yakýn saatlerde Yýkanýrdý gölgesi kuytu bir derede Yaz kýþ yeþil bir saksý ýtýr pencerede Bahçede akasyalar açardý baharla Ne þirin komþumuzdun fahriye abla
Önce upuzun sonra kesik saçýn vardý Tenin buðdaysý , boyun bir baþak kadardý Ýçini gýcýklardý bütün erkeklerin Altýn bileziklerle dolu bileklerin Açýlýrdý rüzgarda kýsa eteklerin Açýk saçýk þarkýlar söylerdin en fazla Ne çapkýn komþumuzdun sen fahriye abla
Gönül verdin derlerdi o delikanlýya En sonunda varmýþsýn bir erzincanlýya Bilmem þimdi hala bu ilk kocandamýsýn Hala daðlarý karlý erzincandamýsýn Býrak geçmiþ günleri gönlüm hatýrlasýn Hatýrada kalan þeyler deðiþmez zamanda Ne vefalý komþumuzdun sen fahriye abla