Lyrics:

Söz: Nazým Hikmet
Müzik: Zülfü Livaneli
Türküler :Geleneksel

Akdeniz yakasý Aydýn elleri
Kuþlar gider bizim Dede Sultan'a
Cemalin görünce yürüdü daðlar
Taþlar gider bizim Dede Sultan'a

Duyduk ki Mustafa huruc eylemiþ
Aydýn elinde Karaburunda
Bedreddinin kelamýný söylemiþ
köylünün huzurunda...

Duyduk ki...
Bu iþler duyulur da durmak olur mu?
Bir sabah erken,
Haymana ovasýnda bir garip kuþ öterken,
Sýska bir söðüt altýnda zeytin danesi yedik
'Varalým, dedik. Görelim dedik.
Yapýþýp sabanýn sapýna þol kardeþ topraðýný biz de bir yol sürelim dedik
.' Düþtük daðlara daðlara, aþtýk daðlarý daðlarý...

Bedreddin yiðitleri ufka baktýlar,
Gitgide yaklaþýyordu topraðýn sonu
fermanlý bir ölüm kuþunun kanatlarýyla.
Oysaki onlar bu topraðý, bu kayalardan bakanlar onu,
üzümü, inciri, narý, tüyleri baldan sarý sütleri
baldan koyu davarlarý, ince belli, aslan yeleli atlarýyla
duvarsýz ve sýnýrsýz bir kardeþ sofrasý gibi açmýþtýlar.
Katardan ayrýlan turna sürüler
Her andýkça ümüklerim sýzýlar
Ýrili ufaklý emlik kuzular
Koçlar gider bizim Dede Sultan'a

Bedreddin yiðitleri þehzade ordusunun
Karþýsýna çýktýlar
Dikiþsiz ak libaslý, Baþ açýk, Yalnayak ve yalýn kýlýçtýlar.
Mübalaða cenk olundu.
Aydýnýn Türk köylüleri
Sakýzlý Rum gemiciler
Yahudi esnaflarý, on bin mülhid yoldaþý
Börklüce Mustafanýn düþman ormanýna on bin balta gibi daldý

Hep bir aðýzdan türkü söyleyip
hep beraber sulardan çekmek aðý demiri
oya gibi iþleyip hep beraber,
hep beraber sürebilmek topraðý,
ballý incirleri hep beraber yiyebilmek,
yarin yanaðýndan gayrý her þeyde
Her yerde hep beraber! diyebilmek için
On binler verdi sekiz binini...
Yenildiler Yenenler, yenilenlerin
Dikiþsiz, ak gömleðinde sildiler kýlýçlarýnýn kanýný
Ve hep beraber kardeþ elleriyle iþlenen toprak
Edirne sarayýnda damýzlanmýþ atlarýn eþildi nallarýyla.

Ve teker teker bir an içinde,
omuzlarýnda dilim dilim kýrbaç izleri,
yüzleri kan içinde geçer çýplak ayaklarýyla
yüreðime basarak geçer
Aydýn ellerinden Karaburun maðluplarý...
Baba Musamýzdan almýþ cehdini
Gördün mü Kaygusuz zulmün vaktini
Padiþahlar tacý ile tahtýný
Yoklar gider bizim Dede Sultana

Satýrý çaldý cellat,
Çýplak boyunlar yarýldý nar gibi,
yeþil bir daldan düþen elmalar gibi
birbiri ardýnca düþtü baþlar
Ve her baþ düþerken yere çarmýhýndan
Mustafa baktý son defa.
Ve her yere düþen baþýn kýlý depremedi:
- Ýriþ, dede sultaným Ýriþ! dedi bir,
Baþka bir söz demedi...
Aydýn'da Ortaklar Karaburun'da
Kýlýç ceran oldu oynuyor kýnda
Bir elim harmanda bir elim kanda
Ýriþ Dede Sultan gazaya
Ýriþ Ýmdi can günüdür gazaya
Ýriþ Bedreddin gülümsedi,
Aydýnlandý içi gözlerinin,
Dedi: - Madem ki bu kerre maðlubuz netsek, neylesek zaid.
Gayri uzatman sözü.
Madem ki fetva bize aid verin ki basak baðrýna mührümüzü...
Velim aydur dört kitaptan evveli
Þeyhoðlu Bedreddin Bektaþ-ý
Veli Ortaklar adýna didemin seli
Çaðlar gider bizim Dede Sultan'a

Yaðmur çiseliyor
Serezin esnaf çarþýsýnda,
Bir bakýrcý dükkanýnýn karþýsýnda
Bedreddinim bir aðaca asýlý.
Yaðmur çiseliyor.
Gecenin geç ve yýldýzsýz bir saatidir.
Ve yaðmurda ýslanan yapraksýz
bir dalda sallanan þeyhimin çýrýlçýplak etidir.
Yaðmur çiseliyor.
Serez çarsýsý dilsiz,
Serez çarþýsý kör.
Havada konuþmamanýn,
görmemenin kahrolasý hüznü
Ve Serez çarþýsý kapatmýþ elleriyle yüzünü.
Yaðmur çiseliyor.