Lyrics:

De Contouren In Het Land

vervagen In De Mist

het Schemer Wordt Verdrongen

de Nacht Wordt Uitgewist

in Een Doolhof Van Emoties

is De Tijd Voorbijgegaan

dan Loop Ik Naar De Kamer

waar Jouw Spullen Niet Meer Staan



ik Pak De Eerste Krant

ik Blader Er Doorheen

en Als Ik Koffie Wil Gaan Zetten

zet Ik Teveel Voor Mij Alleen

ik Moet Wennen Aan De Leegte

die Jij Hier Achterliet

ik Had Zoveel Idealen

maar Zonder Jou Heb Ik Ze Niet



't Is Net Of Ik Mezelf Verloren Ben

't Is Net Of Ik De Diepste Dalen Ken

in Het Hart Van Mijn Gevoel

zal Ik Je Nooit Vergeten

in Het Hart Van Mijn Gevoel Mis Ik Je Lach

had Ik Kunnen Weten

dat Het Leven Zonder Jou Me Breken Zou

vanaf De Eerste Dag



m'n Werk Is Blijven Liggen

maar Ik Voel Me Uitgeteld

het Lichaam Lamgeslagen

als Door De Griep Geveld

in De Alledaagse Dingen

schuilt Een Groot Verdriet

ik Moet Opnieuw Beginnen

maar Zover Ben Ik Nog Niet



t Is Net Of Ik Mezelf Verloren Ben

't Is Net Of Ik De Diepste Dalen Ken

in Het Hart Van Mijn Gevoel

zal Ik Je Nooit Vergeten

in Het Hart Van Mijn Gevoel Mis Ik Je Lach

had Ik Kunnen Weten

dat Het Leven Zonder Jou Me Breken Zou

vanaf De Eerste Dag

zou Ik M'n Wilskracht

naar De Hemel Kunnen Stijgen

de Rotsen Laten Splijten

om Jou Terug Te Krijgen



in Het Hart Van Mijn Gevoel

zal Ik Je Nooit Vergeten

in Het Hart Van Mijn Gevoel Mis Ik Je Lach

had Ik Kunnen Weten

dat Het Leven Zonder Jou Me Breken Zou

vanaf De Eerste Dag