De hoge heren van het dorp, ze zijn nu oud In stilte slijten zij er nu nog slechts hun jaren Met de herinnering die zij nu nog bewaren Dat ze eens echte hoge heren zijn geweest De jonge mensen begrijpen ze niet meer Ze wonen stil achter hun wit beslagen ramen Slechts in de kerk vind je hun eeuwenoude namen Uit steen gehouwen in de tegels op de grond
De hoge heren van het dorp, ze zijn nu oud Ze leven enkel en alleen in het verleden Ze schudden af en toe hun hoofd over het heden Omdat het in hun tijd toch zo heel anders was Dan trekken ze een sluier voor hun geest Dan glijdt hun jeugd voorbij in roze avondkleuren En daar, achter hun groen geverfde deuren Zijn nog de foto's van de mensen uit hun tijd
Hun hoge tronen zijn al jarenlang verdwenen Alleen de echo van hun voetstap op de stenen Klinkt af en toe nog in de straten van het dorp Maar is het werkelijk wel zo anders nu als toen Al zijn er nieuwe mensen in het dorp gaan wonen Er zijn nu nieuwe hoge heren, nieuwe tronen Al staat hun naam niet in de tegels van de kerk
De hoge heren van het dorp, ze zijn er nog Al lijkt het of het anders is geworden Ook zij eten nu van gouden borden Hoewel de buitenkant wat anders suggereert Maar over vijftig jaar dan zijn ook zij weer oud Dan is er weer opnieuw een nieuwe tijd gekomen Dan zitten zij achter hun ramen stil en dromen De oude hoge heren van het dorp