Lyrics:

(sBowa: Wojciech MBynarski)

Dopóki zwykBe, proste sBowa
nie wynaturz si |aBo[nie,
póki pokrtna nowomowa
zakalcem w ustach nie wyro[nie,
dopóki prawd nazywamy, nieustpliwie wiczc wargi,
w mowie MiBosza, w mowie Skargi -
przetrwamy,
przetrwamy,
przetrwamy.

Dopóki chtnych na cokoBy
nie ma zbyt wielu kandydatów,
dopóki siada si do stoBu,
by Bama chleb, nie - postulaty,
Dopóki z sob rozmawiamy
z szacunkiem, ciepBo szczerze miBo,
a nie z bezmy[ln, tp siB -
przetrwamy,
przetrwamy,
przetrwamy.

Uwierzmy - szarzy i zmczeni,
|e ten nasz trud nie wszystek minie,
a gdy moc nasz dostrze|emy
tu, w naszym domu i rodzinie,
dopóki obrus roz[cielamy,
choby i byBo na nim biednie,
to w dni [witeczne i powszednie -
przetrwamy,
przetrwamy,
przetrwamy.

A kiedy ka|dy z nas uwierzy,
jak wielka siBa za nim stoi,
nagle, pewnego dnia dostrze|e
|e mniej si boi, mniej si boi
Ten swojski strach to kawaB drania,
lecz nim go caBkiem pogonimy
sobie |yczymy, wam |yczymy
przetrwania,
przetrwania,
przetrwania.