Lyrics:

Ik derf mijn vrienden tot mijn straf Ze zijn vervreemd van mededogen Ik ben een gruwel in hun ogen Gij wendt hen allen van mij af Een bange kerker doet mij zuchten Ik kan de banden niet ontvluchten Waarom is dat gij mij verstoot Waarom verbergt gij uw gunstrijke ogen Ik was van jeugd af neergebogen Bedrukt en worstelend met de dood Ik moet vol angst uw gramschap dragen Ik ben vol twijfel en verslagen Gij hebt een metgezel, een vriend Van mij verwijderd in mijn lijden Zodat mijn ziel, hoe ze ook moet strijden Bij niemand hulp of bijstand vindt Zoeken vergeefs, moet eenzaam wenen Al mijn bekenden zijn verdwenen Zoeken vergeefs, moet eenzaam wenen Al mijn bekenden zijn verdwenen