Lyrics:

Een verre klok slaat twaalf uur Het leven went wel op den duur Maar grote goden Er is zo nu en dan een nacht Dan sterf ik door een helse macht Wel duizend doden De winden razen en het spookt En de herinnering bestookt De lieve vrede Ik hoor het kraken van de trap Ik hoor de akelige stap Van het verleden Spoken Spoken met verwijt Spoken Uit de weggetikte tijd Zoveel dagen niet geteld Zoveel fouten nooit hersteld Zoveel woorden nooit gesproken Spoken, spoken, spoken Er zweven schimmen in 't rond Er rijzen reuzen uit de grond Om me te kwellen Ze braken vuur, ze spuwen bloed En ik begrijp maar al te goed Wat ze vertellen Ze roepen: Slecht! Mislukt! Verkeerd Ze blijken alles gefundeerd Van me te weten M'n knoeierij, m'n jaloezie Ze kennen alle dingen die Ik wou vergeten Spoken Spoken met verwijt Spoken Met weemoedigheid en spijt Zoveel lessen niet geleerd Zoveel liefdes genegeerd Zoveel vriendschappen verbroken Spoken, spoken, spoken Ik hoor het kraaien van de haan De nieuwe zon heeft langzaamaan Zijn licht ontstoken Het leven went wel op den duur Maar nu en dan, om twaalf uur Komen de spoken