Mijn denken werd een schaduw van het gevoel en dit voelen is zo sterk dat het denken alleen maar geheugen betekent zo dicht ben ik bij jou laat staan wanneer jij werkelijk bij mij zou zijn in een warm wit huis in een groot leeg bed daar versierde ik jou met mij mijn twintig vogeltjes liet ik vrij wanneer jij werkelijk hier bij mij zou zijn.
Toch zijn jouw heerlijke borsten ver van mij verder dan de sahara lijkt jouw rijk als een goudvis met veel water maar die toch verdrinkt in de lucht zo paradoxaal is jouw en mijn geluk in een warm wit huis in een groot leeg bed daar versierde ik jou met mij twintig vogeltjes liet ik vrij wanneer jij werkelijk hier bij mij zou zijn,