[Verse 1] Kim bilir ömrün kaçta kaçı kaldı geriye? Nefes sayılı alıp verdiğin benimde seninde Hayırlı bir haber veren dostumsa hiç kalmamış Bir kuruş için hesaplaşmak isteyenler peşimde
Her yanım dikenli tel ve mayınlarla çevrili Ben özgürlükten vazgeçtim savaşım hiç bitmedi ki Dikemediğiniz her bayrağın da benim terzisi Senin elinde değil ki dürten şeytanın ta kendisi
Kim bilir? Belki varırsın sona bi' tramvayla Ya da hayatın armağan ettiği bi' travmayla Ya da son senin ayağına gelsin bekle saraylarda Sence bir ömür geçer mi dans etmekle halaylarla?
Hatalarımla varım, hatta hatasızlıkla gurur duyacak kadar alçalmadım Sen anlamazsın asla Günahsız sen sus konuşma kes yeter şarlatan! Senin elinde değil ki kader senden önce var yazan
[Hook] Var mısın? Yok musun? Az mısın? Çok musun? Kar mısın? Yağmur mu yoksa bulut musun? Kim bilir? Kimin çilesi çok acep? Kim bilir? kimin düzeni yok aman?
Aç mısın? Tok musun? Az mısın? Çok musun? Yer misin? Der misin? Dertli gezer misin? Kim bilir? Kimin ışığı çok acep? Kim bilir? Ki kimin güneşi yok aman?
[Verse 2] Kim bilir kimin derdi var, kimin derdi yok? Öğrenelim derken bildiklerimizi de unuttuk Doğarken yaşamla savaş dünya bizi boğarken Sevdiklerin arkasından ağlarız hep gömünce
Sen öve dur kendini sen hep göğe doğru git Son düşen iyi düşer bir de ister cennet hurisi Hiç kimse istemez görünsün asıl gerçek sureti Hiç kimse günahsız değilki eğer varsa övünsün
Hadi şans, hadi baht. Kim kral? Hani taht? Hani Kep? Herkes de birer kırmızı kart Hareket beklenir toplumca bereket Beklenen toprağa gidecez biz er geç
Yaşamak her canın hakkı insanca insanın Yıllarca eğitsen de insanoğlu hırslanır Kırpmazsa yumduğu göze bi' an gelir sallanır Ki düşmezse yere yaşama sıkıca bağlanır
[Hook]
[Verse 3] Vedalaşmak zordur, davranışlar fevrî Kim bilir? Bir selam bile fetheder bu gönlü Benim gönül selam alır verir geçer ömrüm Hayallerimde kalan günler sanki hepsi dündü
Karanlıklardı gündüz, hayallerimse dümdüz Ayaklarında yoksa derman yürümek ne mümkün? Ben atmosferden çıktım artık yoğun basınç aldım. Yeter! Elim kolum bağlı sanma sakın, sanma üzgün
Sanki her taraf dar, herkes koptu birbirinden Her taraf dar ve her paragrafta bir bomba patlar Hatta ve hatta düşmekteyiz zaten aşağı, en aşağı Yenmeye devam edildikçe haklar
Bekledikçe dağlar ekmedikçe bağlara dek Umutlar solar gider yarınlar kaybolur hemen Sanma bir resimdir hayat olduğu yerde durmaz Altımızdan akıp gider elle hiç tutulmaz