Lyrics:

Mrze garbus dosy korzystnie:
W pogod i babie lato.
Garbaty |ywot miaB istnie,
I [mier ma istnie garbat.

Mrze w drodze, w mgieB upowiciu,
Jakby ba[D trudn rozstrzygaB,
A nic nie robiB w tym |yciu,
Jeno garb dzwigaB i dzwigaB.

Tym garbem |ebraB i taDczyB,
Tym garbem dumaB i roiB,
Do snu na plecach go niaDczyB,
Krwi wBasn karmiB i poiB.

A teraz [mier sobie skarbi,
W jej mrok wydBu|yB ju| szyj,
Jeno garb jeszcze si garbi,
Poktnie |yje i tyje.

Prze|yB swojego wielbBda
O równ swej tuszy chwil,
Nieboszczyk ciemno[ oglda,
A on  te w sBoDcu motyle.

I do zmarBego dzwigacza
Powiada, gro|c sw kBod:
"Co ten twój upór oznacza,
{e[ w poprzek legB mi przegrod?

Czy[ w mgle potraciB kolana?
Czy[ snem pomia|d|yB swe nogi?
Po co[ mi braB na barana,
By zgubi drog w póB drogi?

Czemu[ Bbem utkwiB na cieniu?
Z trudem w twych barach si mieszcz!
Ciekawym, wieczysty leniu,
Dokd poniesiesz mnie jeszcze?"