Wat was ze breekbaar, was ze broos, toen je haar leerde kennen Als een rozenblad zo zacht Ze was wat wankel en wat boos soms maar je kon het hebben Dat is wat ik dacht
De tijd verstreek en zo het leek ging het haar steeds iets beter Langzaam vond ze weer de kracht Jouw liefde bleek de juiste kleur en toen gebeurde Wat ik niet meer had verwacht Vanaf de grond hielp je haar bouwen tot ze alles zelf kon Totdat ze stond Tot ze haar benen en haar vleugels eenmaal vond
Nou ik hoop dat ze geniet van al het moois dat ze nu ziet En dat de wind haar vleugels eeuwig dragen zal Want je gunt haar haar geluk ondanks jouw tranen van verdriet Maar ik hoop dat ze zich wapent voor de val
Want weet je lief Ze lijkt veel sterker nu dan jij maar schijn bedriegt Ze ziet het niet Want als je valt is het soms net alsof je vliegt Het voelt alsof je vliegt
Wat was hij zorgzaam en charmant toen je hem leerde kennen Wat een remedie voor de pijn Je hield nog af, gebroken hart, maar hij was niet te remmen Te mooi om waar te zijn Vanaf de start, een zee van bloemen heeft hij aan je voetstuk staan Maar toen hij je had Net zo plots als dat hij kwam is hij gegaan
Nou ik hoop dat hij geniet van al dat moois dat hij daar ziet En dat hij daar dan zijn geluk wel vinden zal Want je wilt hem niet verzwaren met jouw tranen van verdriet Maar ik hoop dat hij zich wapent voor de val
Want weet je lief Hij lijkt veel hoger nu dan jij maar schijn bedriegt Hij ziet het niet Want als je valt is het soms net alsof je vliegt Het voelt alsof je vliegt
Dus denk nu niet mijn lief Dat jij de zwakste bent Het is niet zo moeilijk om te gaan Want als de storm opkomt En iedereen gaat rennen Blijven de sterkste bomen staan En het hoofd in de wolken zegt nog niet Dat iemand vliegen kan Steeds weer de kortste weg Maakt dat je sneller bent Maar word je er wel wijzer van
Wat ben ik trots op jou Als ik zie hoe sterk je bent En je wordt er steeds maar sterker van