Weet je nog die nacht, Rozane, dat we samen op de stoep Dat we lachten omdat huilen zoveel meer pijn doet dan geroep Dat we de jenever proefden bij die oude, gekke Gust Al wisten we dat alcohol de pijn laait maar niet blust
Remember that night Rozan We share the sidewalk That we laugh because crying So much more painful than cry We tasted the gin For those old crazy guust We already knew that alcohol The pain leaves, but not extinguished I'd quite like to write The lining of your jacket Where you can always find me If you fancy a glass How do you pass the wall Thus enters the house The back door is open Only the cat's home