Lyrics:

Toen ik jou de roze tearoom langzaam binnenschrijden zag,
Met je kaalgevreten bontjas en je arrogante lach,
Een afschuwelijk beeld van honger en ellende,
Vroeg ik me af hoe ik jou in 's hemelsnaam herkende,
Maar toen iedereen jou nakeek met die blik van oh-la-la,
Dat moet vroeger iets geweest zijn van comme ga en ga maar na,
En de ober zelfs een buiging voor je maakte,
Toen voelde ik dat mijn verbittering ontwaakte,
En terwijl je stilstond bij 't gebak,
Was ik de jongen weer wiens jongenshart jij brak,

When I was your stride in the pink tearoom slowly saw
With your bare eaten fur coat and your arrogant smile,
A horrible picture of hunger and misery,
I wondered how you in heaven recognized,
But when everyone looking after you with that look of oh-la-la,
That must have been something of the past and just go after comme ga,
And the waiter even took a bow before you,
Then I felt my bitterness awoke
And while you still stood next to the cake,
I was the boy whose heart you broke boys,