Dood aan alle meisjes Want ze hebben mij al veel te veel gekost Aan eten, kleding, reisjes Ze vormen zachtjes aan een zware post
Ik wil ze nooit meer trouwen Ze zijn te duur en leven er op los E?n jaar later En het klatergouden leven zint mij niet E?n jaar later Bona fide en qua liefde veel verdriet
Doodbanale meisjes Ze leiden graag een luxueus bestaan Ze hechten aan hun lijstjes En de man bedreigen in zijn voortbestaan
Dood aan alle meisjes Maar vraag het mij morgen eens opnieuw